matinding kapalpakan

Teambuilding sa bataan!...

Ang saya, unang beses kong makakapagmaneho ng malayo kasama si Chevoi.

Mejo nahuhuli ako sa pagmamaneho, dahil hinde pa ako ganun kagaling. Puro pataas, at pababa ang kalsadang daanan.

Sakay ko din si ______, pero isang kaibigan ko ang pinaupo ko sa harap.

Maayos naman ang byahe namin noong papunta kame ng resort. Hinde naman ako namamatayan, nun lang nung paakyat na sa mismong resort. Dahil nabitin sa pag-akyat at mejo mabigat ang dala ng sasakyan ko.

Kinabukasan, bago kame umuwi. Nagdesisyon kameng pumunta sa Bataan Cross.

Mejo matarik ang pag-akyat at maliit ang kalsada. Tama lamang sa 2 sasakyang magkasalubong.

Nung panahon na iyon, may kasabay kameng bus sa pag-akyat. Puno ng mga estudyante kaya naman mabagal ang pag-akyat nila. Kaya naman mabagal din kame.

Nang papalapit na kame sa pangalawa sa huling blind curve, maayos ang takbo ko, at may tamang bwelo.

Nang biglang huminto ang unang kasama naming sasakyan sa unahan.

Mejo malayo pa ako nun, bigla ko syang in-overtake-an. Sumisigaw ang isang kasama ko... brake! brake! brake!

Pero hinde ako nakinig. Dahil natatakot akong mawala ang bwelo ko. Dahil alam kong mahihirapan na naman akong umabante dahil masyadong matarik at pakurbada.

Pagdating namin sa itaas, agad akong nilapitan nung kasama namin sa isang sasakyan, at sinabing..

"Nagpapakamatay ka ba?! Bat mo ginawa yun?"

"Doon ko na-realize na, oo nga mali nga ako..."

At ang kaibigan ko na kasama ko, ay nanahimik lamang. Ninerbyos at feeling ko sinasabi nya sa loob nya...

"Taena ka tine!...ayaw ko pang mamatay!"

Sa pagbaba namin, nadaanan ko ung pwesto kung saan ako nag-overtake. At narealize ko, buti wala akong kasalubong nung time na yun. Dahil kung nagkataon na may kasalubong ako...

Malamang wala ang blog na ito...