unang driving seminar

"Tine!...magregister ka dito. Kelangan mo yan..."

Basic Convoy and Uphill-downhill driving seminar --- by AAC

Nagregister ako, si Kat at si Ed.

Destination.... Sierra Madre Hotel Resort in Tanay, Rizal.

Meeting place ng mga members: Shell Station at McArthur Hiway

Nagkaroon ng konting overview kung ano ang dapat gawin kung naka-convoy at kung papanu ang tamang pagmamaneho kapag umaakyat o bumababa sa lugar na mataas.

Pangalawa kame sa dulo ng convoy.

Maayos naman ang pag-akyat namin.

Mejo maayos din naman ang pababa, maliban sa mejo onting mali... pero hinde naman ganun katindi.

Infairness...mejo maayos na ako magdrive ngayun... :D

matinding kapalpakan

Teambuilding sa bataan!...

Ang saya, unang beses kong makakapagmaneho ng malayo kasama si Chevoi.

Mejo nahuhuli ako sa pagmamaneho, dahil hinde pa ako ganun kagaling. Puro pataas, at pababa ang kalsadang daanan.

Sakay ko din si ______, pero isang kaibigan ko ang pinaupo ko sa harap.

Maayos naman ang byahe namin noong papunta kame ng resort. Hinde naman ako namamatayan, nun lang nung paakyat na sa mismong resort. Dahil nabitin sa pag-akyat at mejo mabigat ang dala ng sasakyan ko.

Kinabukasan, bago kame umuwi. Nagdesisyon kameng pumunta sa Bataan Cross.

Mejo matarik ang pag-akyat at maliit ang kalsada. Tama lamang sa 2 sasakyang magkasalubong.

Nung panahon na iyon, may kasabay kameng bus sa pag-akyat. Puno ng mga estudyante kaya naman mabagal ang pag-akyat nila. Kaya naman mabagal din kame.

Nang papalapit na kame sa pangalawa sa huling blind curve, maayos ang takbo ko, at may tamang bwelo.

Nang biglang huminto ang unang kasama naming sasakyan sa unahan.

Mejo malayo pa ako nun, bigla ko syang in-overtake-an. Sumisigaw ang isang kasama ko... brake! brake! brake!

Pero hinde ako nakinig. Dahil natatakot akong mawala ang bwelo ko. Dahil alam kong mahihirapan na naman akong umabante dahil masyadong matarik at pakurbada.

Pagdating namin sa itaas, agad akong nilapitan nung kasama namin sa isang sasakyan, at sinabing..

"Nagpapakamatay ka ba?! Bat mo ginawa yun?"

"Doon ko na-realize na, oo nga mali nga ako..."

At ang kaibigan ko na kasama ko, ay nanahimik lamang. Ninerbyos at feeling ko sinasabi nya sa loob nya...

"Taena ka tine!...ayaw ko pang mamatay!"

Sa pagbaba namin, nadaanan ko ung pwesto kung saan ako nag-overtake. At narealize ko, buti wala akong kasalubong nung time na yun. Dahil kung nagkataon na may kasalubong ako...

Malamang wala ang blog na ito...

ang malaking pressure

Nakalimutan kong ikwento sa inyo ang di ko malilimutang pangyayari sa panahon na nag-aaral pa lamang akong maging driver. Ito ay nangyari noong Lancer pa ang gamit ko, at mga ilang linggo ko pa lamang iyon nagagamit.

Christmas party iyon ng capability namin, sa A.venue Makati.
Pagdating namin sa lugar, wala ni isa ang may alam kung saan kame magpapark.
Kaya naman paikot ikot kame, at panay mane-obra ko.
Grabeh...buti na lang hinde kame naka formal dress...siguro tagaktak lalo ang pawis ko kung naka-gown ako nun.

Nang makita namin ang entrance ng parking, agad naman ako nakapagpark dahil maluwag naman ang lugar.

Nagsimula ang event, at natapos naman ng maaga.

Sa aming pag-labas ng parking, mejo matarik ang paakyat papalabas ng parking.

Ok na sana ang lahat, may tamang bwelo na ako.

Kaya lang, bigla akong pinahinto ng guard dahil may nakaharang na bus sa daanan.

Nabitin...

So nag-antay ako ng maging free na ang daanan.

Nang aabante na ako, bigla akong pinangunahan ng isa sa aking pasahero.

At dahil may nagtuturo sa akin na ibang tao, napressure ako ng oras na iyon.

Alam ko sa sarili ko ang dapat gawin. Pero ayaw umayos ng timpla ang pagrelease ko ng clutch at gas ng mga sandaling iyon.

Pero dahil may ibang taong nagtuturo, nawala ako sa aking konsentrasyon.

Kaya naman nang pilitin kong umandar, inapakan ko ng matindi ang gas, at dahil sa nerbyos hinde ko nabitawan agad ang clutch.

Kaya naman, ayun...ang bango!..

Sunog ang clutch ko...

Tae...kaya simula nun hinde ko na hiniyaang makasakay ko ulit un at umupo sa tabi ng driver seat.

Nakakawala ng konsentrasyon eh...

Ang unang malalang katangahan...

Night shift ako...

Pagpasok ko ng parking sa office, madaming bakante.

Agad kong nakita ang isang pwesto sa parking na gustong gusto kong subukang pwestuhan.

Pinaggitnaan kase sya ng poste at dingding at nasa sulok.

Ang sabi ko sa sarili ko, kelangan ko masubukang ipasok ang sasakyan ko doon, para pagdumating ang time na un na lang ang available space ay hinde ako maunahan ng iba.

Parking facing the wall ang rule sa parking namin.

Kaya kahit mahirap, isinabak ko ang kotse ko.

Umatras ako at humanap ng bwelo.

Pihit sa kaliwa. Pasok ang unahan.

Pero halos didikit ung poste sa katawan.

Hindi ko pa gamay ang pagtancha ng katawan ng kotse ko.

Atras...abante...kanan...kaliwa...

Bakit parang hinde kasya?

Eh may van nga na nakakapark dito eh!

Abante...hala...didikit na sya.

Ano bang gagawin ko?

Hinde ko alam kung ano na ang gagawin ko?

Konting galaw ko pa, tatama na ako sa poste.

Dahil hinde ko na alam ang gagawin ko. Gusto ko na umatras...

Pero, sasabit ako pagumatras ako...bahala na...sugod!

Eengk....!

Lumipat ako ng pwesto...agad akong tumakbo sa gilid ng sasakyan ko upang silipin...

Waahhhh!!! Bakit!!!! Bakit ginawa ko yun!!!

Gusto kong umiyak sa katangahang ginawa ko!!

Ang laki ng gasgas...hinde na maitatago...

Wala akong magawa kundi sabihin sa sarili...

"Takte ka...pwede ka naman kase magpark sa maluwag na pwesto, bakit pinilit mo pa doon...!"

unang katangahan

Graduation ng kapatid ko, at ang buong pamilya ay nagsalu-salo sa HapChan sa SM Fairview.

Sa unahan ng mall ako ng nagpark.

Pagtapos kumain ay umuwi na kame.

Paglabas ko ng gate ng parking, mali ang pihit ko sa kanan...kulang sa bwelo.

Umatras ako.

Nang-ipihit kong muli sa kanan, akala ko swak na.

Biglang...tok!

Putek! Sablay!

May kotse sa harap...nak ng...im sure ang nasa isip nun...

"Ay, tanga...babae kase..."

Pagdating ko sa bahay, agad kong sinilip ang gasgas...

Dilaw at itim...pintura ng maliit na posteng binangga ko...

may lamat na ang bumper ko sa unahan...

ang bagong sasakyan

Inalok ng kaibigan ng tatay ko ang kanyang Chev Optra sa halagang 200k. Nanghihinayang kase syang ipapalit sa dealer ung sasakyan dahil sa presyong 200k ay maari pa silang tumubo ng 100k pataas. Kaya naman humanap ako ng paraan na makakuha ng pera. Humiram ang tatay ko ng pera sa isang kaibigan kapalit ang Lancer ko upang ipang dagdag sa kulang.

Pagpasok ng bagong taon ng 2011 nakuha namin ang Chev Optra, ang saya saya...pero may konting lungkot dahil kung kelan nasasanay na ako sa manibela ng Lancer agad namin kaming pinaglayo ng tadhana...namumuo na nga ang muscle ko sa braso eh.

Pero ayus lang, ang ganda ng kotse ko! May dent nga lang sa likod, dahil tumama daw sa kahoy. Pero ok lang,   ung unahan naman ang unang nakikita...hahaha

Weee....lambot ng manibela, kanan...kaliwa...walang effort. Kahit isang kamay lang! Atras...atras habang kumakabig sa kanan, kaliwa...hay!, sa salamin na lang ako nakatingin at hindi na pinapawisan.

Woohoo, hinde ko akalain na magkakaroon ako nito. Dahil kuntento na talaga ako sa isang lumang sasakyan.

Ang unang gasgas

"Anak, lipat mo na kotse mo sa harap ng bahay"... naipasok na kase ng tatay ko ung Honda nya sa garahe namin.

Ang dilim ng pinagpwestuhan ng kotse ko at ang sikip.

Ini-start ang makina, binaba ang mga bintana dahil sa madilim ang pwesto ang madilim din ang tint ng sasakyan ko.

"Pano ako aalis dito? May kotse sa harap at likod ko."

Atras, abante...sablay. Tatama ako sa Vios na nasa harap.

Atras ulit, teka didikit na ako sa gilid. Abante ulit.

Pihit ang manibela, ang bigat!

Sablay pa rin, atras ulit. Narealize ko, mga halaman lamang iyon. Sige atras pa.

Bigla may narinig akong batong kumiskis sa sasakyan ko.

Anak ng! May maliit na bakod pala dun na pinaglalagyan ng halaman.

Abante, nilayo ko ang pwetan ng kotse ko sa lugar na iyon.

Sa wakas nailabas ko din, at naipark sa harap ng bahay namin.

Sabay takbo sa gilid ng sasakyan ko.

Waaahhh!!!...isang mahabang guhit at may konting lubog!...

Ang unang gasgas!!!

Ang unang paglalakbay

Haha! Ayos may sasakyan na ako! Makakagala na ako sa kahit saang lugar! Yehey!...

Tamang tama nagka-yayaan kaming magkakaibigan na magkita sa Megamall isang araw pagtapos kong mabili ang kotse ko.

Pagpasok ko sa mega mall, hindi ko mawari kung saan ako dadaan papasok ng parking, ayaw ko pang pumasok dun sa parking ng megamall sa loob dahil sa Starbucks lamang kame magkikita kaya naman nagdesisyon akong doon sa harap ako magpark. Kuha ng ticket, naghanap ng parking space. Tae! Ang sikip ng daan, ang hirap lumiko pero sakto mga ilang kotseng pagitan mula sa entrance nakakita ako ng space. Pero ang problema hinde ko alam kung papano ko ito ipapark. Sobrang sikip ng daanan, may truck pa sa unahan. Bahala na, yan ang sabi ko sa sarili ko. Iniiayos ko na ang sasakyan upang ipark ng paatras. Tae!...ang hirap, hinde ako marunong pa nito! Ano ba to!... Kabado, nahihiya...may mga nakatambay kase na mga lalake sa harap. Bwisit! Lalo akong nappressure!...Pihit sa kanan, kaliwa, pasulong, paatras..Putek!..ang bigat ng manibela. Hinde ko tuloy malaman kung anong pihit ang gagawin ko. Unang beses ko itong magpark ng paatras. HInde ko na maalala ung tinuro sa driving school, na ilang minuto lang naman nagtagal. Gusto ko na umiyak!...

May lumapit na gwardya, ang sabi sa akin. "Ma'am, mukhang hirap na hirap kayo ah" ...(tae ka ba..hindei ba obvious?)...pero kelangan ko ng tulong... "Kuya, pa-assist naman, bagong driver lang ako at ang bigat ng manebela ko...pa-assist naman sa pag-atras ko.." at kinatok, sumenyas ang gwardya hanggang sa makapgpark ako.

Takte, parang 15 minutes ata akong nagpark nun ah... nakakahiya!...eh bakit ba?...walang basagan ng trip. Eh sa perstaym ko eh.

Nagkita kame ng mga kaibigan ko, at nag-desisyong kumain sa Aysee sa tabi ng ultra. Ayus maluwag ang mapaparkingan. Pagkapark ko, may lumapit na lalake... "Ma'am 40 po parking"... No choice, nagabot ako ng 40 pesos. Sa isip ko, eto na ang simula ng malakihang gastos ng may sasakyan (actually 25 pesos lang ang parking sa kalsadang iyon, simula nang may enforcer na nagbabantay doon, wala na ang mga mapagsamantalang tao doon.

Dun na kame nagkita ng isa naming kaibigan na may sasakyan, ngunit noong araw na iyon ay nasa pagawaan dahil nabangga sya. Pagtapos namin kumain, sumakay ang lahat sa sasakyan. Eto na naman ninenerbyos na naman ako. Nahihiya sa isang kaibigan dahil isa syang matagal na na driver. Atras, abante...ikot ang manibela. Taena, ang bigat!...

2nd round of kahihiyan at kakapagod moments for the day!

Pero di bale, anjan na yan eh, kelangan ko na lang sanayin ang sarili upang umayos ako sa pagmamaneho.

ang pagsilang

November ng taong 2010 nang makabili ako ng sarili kong sasakyan. Segunda-mano lamang ito, ayon ang kulay sa gusto ko, walang sira ang loob, malamig ang aircon, maganda ang stereo ngunit "pawis-steering". Pero ayus lang, sabi kase ng tatay ko gumagaan naman ang pagdadala nito kapag umaandar na. Dalawang araw pagtapos namin magbigay ng paunang bayad ay pinuntahan namin ang bahay ng may-ari ng sasakyan upang pormal na itong bilhin. Pirmahan ng dokumento, bayaran, at tapos akin na ang sasakyan - isang Mitsubishi Lancer 95 model.

Sa aming pag-alis, tatay ko ang unang gumamit pauwi sa amin dahil gusto nyang ma-test drive ito para malaman kung ano ang maaring sira nito dahil ito nga ay isang segunda-mano. At ako naman ang may dala ng kanyang kotse. Habang kame ay nasa daan, nakipagpalit ang tatay ko ng sasakyan ako na daw ang magdala nung binili kong kotse upang masanay ako. Excited...masaya...at kabado pero dinala ko. May konting paninibago dahil ibang-iba ito sa kotse na honda ng tatay ko, pero agad ko naman natimpla ang clutch-gas nito. Ngunit habang papalabas kame sa isang masikip na lugar, kame ay naipit sa trapik...sa isang lugar na madaming tricycle at sa pwestong naka-inclined.

Kinakabahan,...ninenerbyos...naiinis...

Bakit ba naman kase sa ganoong lugar pa nya ako pinadala nung bago kong sasakyan, at sa ganung pagkakataon pa. Hindi ko pa tanchado ang takbo, ang apak, masikip, at higit sa lahat iyon ang unang pagkakataon na makapagmaneho ako ng mag-isa at walang kasamang umaalalay. Buti na lamang mga ilang minuto ang nakalipas ay naisip ng tatay kong pumunta sa akin at magpalit kame ng sasakyan. Hay...buti naman!

Nang makalampas sa trapik ay nagpalit kaming muli. Mejo maayos na aking takbo, hinde namamatayan ng makina. Isa lamang ang aking problema, ang buong pwersa ng pag-ikot sa manibela sa twing liliko ako. Hinde ko maintindihan kung papanu ko gagawing maging magaan ang bawat pag-ikot. Pero pinilit kong iikot ito upang maiwasan ang maka-aksidente. Hinde naman pwedeng puro diretso lang ang takbo, kaya dapat pilitin kong kayanin ang bigat ng manibela nito.

Pagdating ko sa bahay, halos hinde ko maintindihan ang aking nararamdaman, sa likod ng mabigat ng manibela kulang na lang lumabas ang almuranas ko sa sobrang pwersa na gamit ko hinde ko pa rin maiwasan na maging masaya...dahil sa wakas natupad ko na ang isa sa pangarap ko, ang magkaroon ng sariling sasakyan.